Τελ. ενημέρωση:
16-Sep-2004

Ο όρος αξιολόγηση της βιβλιογραφίας, όπως αυτός χρησιμοποιείται στα πλαίσια της βασισμένης στις ενδείξεις Ιατρικής, αναφέρεται στην εφαρμογή προκαθορισμένων κανόνων ιεράρχησης των ενδείξεων με στόχο την εκτίμηση της μεθοδολογικής ποιότητας μιας μελέτης και της κλινικής της χρησιμότητας. Η αξιολόγηση της βιβλιογραφίας αποτελεί ένα από τα πιο καίρια στάδια της βασισμένης στις ενδείξεις Ιατρικής και, όντας το πιο τεχνικό, απαιτεί από τον κλινικό μια επαρκή θεωρητική γνώση των αρχών και μεθόδων της ερευνητικής μεθοδολογίας. Στόχος του παρόντος άρθρου είναι ακριβώς η παροχή στον αναγνώστη των βασικών θεωρητικών δεξιοτήτων, που είναι απαραίτητες για την επιτυχή ολοκλήρωση του σκοπού της αξιολόγησης. Η παρουσίαση ακολουθεί σε αδρές γραμμές τη σειρά με την οποία ο ερευνητής σχεδιάζει και εκτελεί τη μελέτη του. Αρχικά, περιγράφονται τα βασικά σχέδια που χρησιμοποιούνται στην επιδημιολογική και κλινική έρευνα. Στη συνέχεια, αναφέρονται πολύ συνοπτικά οι στατιστικές αρχές που διέπουν την ανάλυση των δεδομένων και με τις οποίες μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα της «στατιστικής σημαντικότητας». Μετά, αναλύεται η έννοια της αιτιολογικής συμπερασματολογίας, δηλαδή πώς μπορούμε να συμπεράνουμε εάν η συσχέτιση δύο παραγόντων σημαίνει και αιτιολογική τους σχέση. Τέλος, περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε την κλινική σημαντικότητα των αποτελεσμάτων μιας έρευνας, εξετάζοντας τόσο το είδος της έκβασης που μελετήθηκε (είναι η έκβαση κλινικά σχετική;), όσο και το μέγεθος του αποτελέσματος που εκτιμήθηκε (είναι κλινικά σημαντικό, ακόμη και αν είναι στατιστικά σημαντικό;).

Λέξεις ευρετηρίου: Aιτιατική συμπερασματολογία, Αξιολόγηση βιβλιογραφίας, Ιατρική βασισμένη στις ενδείξεις, Σχεδιασμός έρευνας.