Τελ. ενημέρωση: |
||
15-Oct-2004
|
Αρχ Ελλ Ιατρ, 21(1), Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2004, 26-36 ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Επίδραση της φενοφιβράτης στα επίπεδα της PAF-ακετυλοϋδρολάσης
του πλάσματος και των HDL Β. Τσιμιχόδημος,1 Α. Κακαφίκα,1
Α. Ταμπάκη,2 Ε. Μπαϊρακτάρη,3 Α. Τσελέπης,2
Μ. Ελισάφ1 |
ΣΚΟΠΟΣ Η ακετυλοϋδρολάση του παράγοντα ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων (PAF-AH) είναι μια φωσφολιπάση, η οποία κυκλοφορεί στο πλάσμα συνδεδεμένη με τις λιποπρωτεΐνες που περιέχουν αποπρωτεΐνη Β. Επιπρόσθετα, ένα μικρό ποσοστό του ενζύμου κυκλοφορεί συνδεδεμένο με τις HDL. Η παραοξονάση (PON-1) είναι μια εστεράση, η οποία βρίσκεται συνδεδεμένη στα HDL σωματίδια.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Στη μελέτη εκτιμήθηκε η επίδραση της φενοφιβράτης στις ενεργότητες της PAF-AH και της PON-1 σε ασθενείς με δυσλιπιδαιμία τύπου IIA (n=18), IIB (n=23) και IV (n=30).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η χορήγηση φενοφιβράτης προκάλεσε σημαντική μείωση της ενεργότητας της PAF-AH του πλάσματος σε όλες τις ομάδες των ασθενών. Στους ασθενείς με δυσλιπιδαιμία τύπου ΙΙΑ, η μείωση αυτή οφειλόταν στη μείωση της ενεργότητας των μικρών πυκνών LDL υποκλασμάτων, ενώ στους ασθενείς με δυσλιπιδαιμία τύπου ΙΙΒ και IV παρατηρήθηκε επιπλέον μείωση της ενζυμικής ενεργότητας στο VLDL+IDL υποκλάσμα. Επιπρόσθετα, το φάρμακο προκάλεσε αύξηση της ενεργότητας του ενζύμου των HDL στους ασθενείς με δυσλιπιδαιμία τύπου ΙΙΒ και ΙV, η οποία οφειλόταν σε αντίστοιχη αύξηση της ενεργότητας των μικρών πυκνών HDL υποκλασμάτων. Τέλος, η φενοφιβράτη δεν επηρέασε σημαντικά την ενεργότητα της παραοξονάσης σε καμιά από τις ομάδες των ασθενών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η αύξηση της ενεργότητας του ενζύμου των HDL στους ασθενείς με δυσλιπιδαιμία τύπου ΙΙΒ και IV, καθώς και η μείωση της ενεργότητας του πλάσματος σε όλες τις ομάδες των ασθενών, πιθανόν αντιπροσωπεύουν ένα νέο μηχανισμό δράσης, διαμέσου του οποίου το φάρμακο μειώνει τη βαρύτητα της αθηρωματικής νόσου.
Λέξεις ευρετηρίου: Δυσλιπιδαιμία, PAF-ακετυλοϋδρολάση, Παραοξονάση, Φενοφιβράτη.