Τελ. ενημέρωση:

   06-Feb-2008
 

Αρχ Ελλ Ιατρ, 24(6), Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2007, 612-622

ΕΙΔΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

Ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Παρουσίαση και παρατηρήσεις στο νόμο 3305/2005 «Εφαρμογή της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής»

Μ. Μητροσύλη
Δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικών Επιστημών

Μετά τη γέννηση της Dolly και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε στη συνέχεια, παρατηρήθηκε μια γενική κινητοποίηση νομοθετικών παρεμβάσεων με απαγορευτικές στις περισσότερες χώρες διατάξεις, που σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στη Γαλλία, έφθασε στο σημείο να περιλαμβάνει και τις έρευνες με θεραπευτικό σκοπό. Ο Έλληνας νομοθέτης, με τους νόμους 3089/2002 και 3305/2005, μέσα σε διάστημα μόλις δύο ετών, επιχειρεί να ρυθμίσει, καθυστερημένα σε σχέση με τις άλλες δυτικές χώρες, τα θέματα που άπτονται της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Και τα δύο νομοθετήματα για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή κινούνται εντός των αρχών και αξιών που θέτει το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου και τη Βιοϊατρική, καθώς και το πρόσθετο πρωτόκολλο, που έχουν ενσωματωθεί πλέον στο ελληνικό δίκαιο. Επιπλέον, λαμβάνεται υπόψη το συμφέρον του παιδιού που προστατεύεται από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά κύριο λόγο, όμως, αποτελούν σημείο συμβιβασμού μεταξύ των τεχνολογικών εξελίξεων της Βιολογίας και της Βιοϊατρικής στη διαχείριση του γεννητικού υλικού και των αρχών της Βιοηθικής. Το ελληνικό δίκαιο παράγει εκ των υστέρων, μέσω των νομοθετικών ρυθμίσεών του, κανόνες απέναντι στις ραγδαίες εξελίξεις των θετικών επιστημών, που αντανακλούν τη γενική και τη συλλογική βούληση. Ο πρώτος νόμος 3089/2002 επέλυσε βασικά θέματα περί «ιατρικής υποβοήθησης στην ανθρώπινη αναπαραγωγή» και ρύθμισε ορισμένες επιπτώσεις τους στους θεσμούς της συγγένειας και της διαδοχής. Με το νέο νόμο 3305/2005 επιλύθηκαν ζητήματα που αφορούν σε προϋποθέσεις εφαρμογής των μεθόδων της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, τη διάθεση και τη διακίνηση του γεννητικού υλικού, την ασφαλιστική κάλυψη, καθώς και την ίδρυση και τη λειτουργία μονάδων ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ΜΙΥΑ) και τραπεζών κρυοσυντήρησης. Tέλος, προβλέπει τόσο τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης διοικητικής Εθνικής Αρχής για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, με αρμοδιότητα τον έλεγχο της εφαρμογής της βιονομοθεσίας, όσο και ποινικές και διοικητικές κυρώσεις σε περίπτωση παραβιάσεων των διατάξεών του.

Λέξεις ευρετηρίου: Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, Κυρώσεις, Μονάδες ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, Τράπεζες κρυοσυντήρησης, Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.


© Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής