Τελ. ενημέρωση:
10-May-2010

Οι λοιμώξεις αποτελούν την κυριότερη αιτία νεογνικής και βρεφικής νοσηρότητας και θνησιμότητας. Επίσης, η απαντητικότητα στα εμβόλια, κατά τη διάρκεια της πρώτης τουλάχιστον παιδικής ηλικίας, είναι μικρότερη από εκείνη των ενηλίκων. Για πολλά χρόνια επικρατούσε η εξήγηση ότι το ανοσιακό σύστημα των νεογνών ήταν, γενικά, ανώριμο ή ανεπαρκές, με κύριο χαρακτηριστικό την ασυμμετρία της ΤΗ1/ΤΗ2-διαφοροποίησης σε βάρος των ΤΗ1-απαντήσεων. Σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η νεογνική ανοσία αποσκοπεί, κατ' αρχήν, στην ασφαλή προσαρμογή του νεαρού οργανισμού στις μοναδικές συνθήκες που αντιμετωπίζει μετά την έξοδό του από το στείρο ενδομήτριο περιβάλλον, και στην αποφυγή της ανάπτυξης μιας δυνητικά καταστροφικής φλεγμονώδους απάντησης. Ταυτόχρονα, διαθέτει ικανή ευελιξία και πλαστικότητα, που επιτρέπουν στο νεογνό να αναπτύσσει αποτελεσματικές απαντήσεις έναντι σοβαρών, απειλητικών για τη ζωή λοιμώξεων. Οι αποκλίσεις από αυτή τη λεπτή ισορροπία φαίνεται ότι ευθύνονται για πολλές από τις εκφάνσεις της νεογνικής και της βρεφικής νοσηρότητας. Η πληρέστερη κατανόηση της λειτουργίας του ανοσιακού συστήματος του νεογνού έχει δώσει την αφορμή για σημαντικές προσπάθειες ανάπτυξης στοχευμένων θεραπευτικών παρεμβάσεων έναντι των λοιμώξεων, των αλλεργιών, αλλά και των νοσημάτων που σχετίζονται με την ενδομήτρια φλεγμονή. Η διαπίστωση ότι στα νεογνά, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες αντιγονικής διέγερσης, είναι δυνατή η επαγωγή ώριμων ανοσιακών απαντήσεων έχει ανοίξει ένα τεράστιο κεφάλαιο αναφορικά με τη βελτίωση της απόδοσης των εμβολίων.

Λέξεις ευρετηρίου: Ανοσιακό σύστημα νεογνού, Ανοχή της εντεροτοξίνης, Εμβόλια, Μητρικά αντισώματα, Μητρικός θηλασμός, Υπόθεση της υγιεινής.