Τελ. ενημέρωση:
12-May-2011

ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί αν η συγχορήγηση βαζοπρεσίνης-λεβοσιμεντάνης θα βελτίωνε την επιβίωση και τη νευρολογική έκβαση, σε σχέση με τη χορήγηση βαζοπρεσίνης ως μονοθεραπεία, σε χοίρειο μοντέλο παρατεταμένης κοιλιακής μαρμαρυγής.

ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Συνολικά, μελετήθηκαν 30 χοίροι στους οποίους προκλήθηκε κοιλιακή μαρμαρυγή. Οι χοίροι τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες, στην ομάδα Α (n=15) όπου χορηγήθηκε βαζοπρεσίνη και placebo, και στην ομάδα Β (n=15) όπου χορηγήθηκε βαζοπρεσίνη και λεβοσιμεντάνη. Η κοιλιακή μαρμαρυγή έμεινε αθεράπευτη για 8 min και στη συνέχεια άρχισαν οι προσπάθειες καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες του 2005.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Κατά τη διάρκεια της αναζωογόνησης, η πίεση πλήρωσης των στεφανιαίων αγγείων αυξήθηκε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό στην ομάδα Β. Τα επίπεδα του γαλακτικού οξέος στην ίδια ομάδα ήταν στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερα 2 ώρες μετά από την επιτυχή αναζωογόνηση. Επί πλέον, 2 και 4 ώρες μετά από την επιτυχή αναζωογόνηση παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση στις τιμές της πρωτεΐνης NSE και S-100 στα ζώα της ομάδας Α σε σχέση με τα ζώα της ομάδας Β. Έξι ζώα ανέκτησαν αυτόματη κυκλοφορία στην ομάδα Α, ενώ 15 στην ομάδα Β (p<0,05). Μετά από 48ωρη παρακολούθηση, 4 ζώα στην ομάδα Α επιβίωσαν σε σύγκριση με 14 στην ομάδα Β (p<0,05). Τα ζώα της ομάδας Β είχαν καλύτερη νευρολογική έκβαση σε σχέση με τα ζώα της ομάδας Α, 48 ώρες μετά από την ανάκτηση της αυτόματης κυκλοφορίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η παρούσα μελέτη έδειξε ότι η συγχορήγηση βαζοπρεσίνης-λεβοσιμεντάνης βελτίωσε το ποσοστό ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, την 48ωρη επιβίωση, καθώς και τη νευρολογική έκβαση σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής, σε σχέση με τη χορήγηση βαζοπρεσίνης ως μονοθεραπεία.

Λέξεις ευρετηρίου: Βαζοπρεσίνη, Επιβίωση, Καρδιακή ανακοπή, Κοιλιακή μαρμαρυγή, Λεβοσιμεντάνη.