Τελ. ενημέρωση:
30-May-2013

Η ραβδομυόλυση ορίζεται ως σύνδρομο, το οποίο εμφανίζεται μετά από καταστροφή (λύση) ή διαταραχή στην παραγωγή/κατανάλωση ενέργειας των μυϊκών κυττάρων. Tα αίτια της ραβδομυόλυσης διακρίνονται σε φυσικά και μη φυσικά. Η λύση των μυϊκών κυττάρων έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση και την είσοδο στην κυκλοφορία μεγάλων ποσοτήτων οργανικών και ανόργανων κυτταρικών ενώσεων ή στοιχείων (π.χ. πρωτεΐνες/μυοσφαιρίνη, φωσφόρος, κάλιο, ουρικό οξύ κ.λπ.). Τα κυτταρικά αυτά προϊόντα είναι υπεύθυνα για το φάσμα των κλινικο-εργαστηριακών ευρημάτων στη ραβδομυόλυση. Η μεταβολική οξέωση (ΜΟ) με αυξημένο χάσμα ανιόντων είναι μια από τις επιπλοκές της ραβδομυόλυσης. Αίτια της ΜΟ αποτελούν η ενδογενής προσθήκη οξέων, η υπερκαλιαιμία και η οξεία νεφρική ανεπάρκεια (ΟΝΑ ). Η τελευταία αποτελεί τη σοβαρότερη ίσως κλινική συνέπεια της ραβδομυόλυσης, η βαρύτητα της οποίας εξαρτάται από τη σοβαρότητα αυτής. Οι κυριότεροι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στην εμφάνιση της ΟΝΑ είναι η νεφρική αγγειοσύσπαση, η σωληναριακή απόφραξη, η τοξικότητα της μυοσφαιρίνης και η οξείδωση των λιπιδίων.

Λέξεις ευρετηρίου: Μεταβολική οξέωση, Ραβδομυόλυση.