Τελ. ενημέρωση:
21-Jan-2019

Το εγκεφαλικό οίδημα αποτελεί μια σοβαρή επιπλοκή ποικίλων παθολογικών καταστάσεων του κεντρικού νευρικού συστήματος, αλλά και άλλων συστηματικών διαταραχών, το οποίο επιβαρύνει σημαντικά τη νοσηρότητα και τη θνητότητα των ασθενών αυτών. Η πρωτογενής βλάβη του εγκεφάλου θα προκαλέσει αφ' ενός διαταραχή της διαπερατότητας του αιματοεγκεφαλικού φραγμού και αφ' ετέρου οξεία ενεργειακή κρίση των εγκεφαλικών κυττάρων, με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία των ιοντικών διαύλων. Η σημαντικότερη κλινική εκδήλωση των συγκεκριμένων παθοφυσιολογικών διαταραχών είναι η πρόκληση αγγειογενούς και κυτταροτοξικού εγκεφαλικού οιδήματος, αντίστοιχα. Σε πολλές όμως περιπτώσεις αυτές οι δύο βασικές παθοφυσιολογικές διαταραχές συνυπάρχουν και έτσι η θεραπευτική προσέγγιση καθίσταται πιο δυσχερής και περίπλοκη. Κατά κύριο λόγο, η αντιμετώπιση του εγκεφαλικού οιδήματος βασίζεται στην εφαρμογή γενικών υποστηρικτικών μέτρων και φαρμακευτικών παρεμβάσεων, όπως οι υπερωσμωτικοί παράγοντες και τα κορτικοστεροειδή. Τα τελευταία έτη όμως έχουν αποσαφηνιστεί αρκετοί παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί και μεσολαβητές της νευροφλεγμονής που λαμβάνει χώρα μικροσκοπικά με τις ακουαπορίνες, οι οποίες αποτελούν διαμεμβρανικές πρωτεΐνες μεταφοράς ύδατος να έλκουν το κύριο ενδιαφέρον των ερευνητών. Οι εν λόγω εξελίξεις οδήγησαν την έρευνα σε νέες καινοτόμες θεραπείες, σε πειραματικό στάδιο, που μένει τα επόμενα έτη να μεταφραστεί και σε κλινικό επίπεδο προς όφελος του ασθενούς.

Λέξεις ευρετηρίου: Αγγειογενές οίδημα, Ακουαπορίνες, Εγκεφαλικό οίδημα, Κυτταροτοξικό οίδημα, Υπερωσμωτικοί παράγοντες.