Τελ. ενημέρωση:

   07-Jul-2019
 

Αρχ Ελλ Ιατρ, 36(4), Ιούλιος-Αύγουστος 2019, 452-463

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Σύγχρονες απόψεις για την οξεία ηπατική ανεπάρκεια
II. Επιπλοκές – Θεραπεία

Η. Μάνη, Σ.Π. Ντουράκης
2η Παθολογική Κλινική και Ομώνυμο Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο», Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα

Η οξεία ηπατική ανεπάρκεια (ΟΗΑ) είναι σπάνιο σύνδρομο με υψηλή βραχυπρόθεσμη θνητότητα. Χαρακτηρίζεται από οξεία εμφάνιση ηπατικής δυσλειτουργίας με εγκεφαλοπάθεια και σημαντική διαταραχή της πήξης σε ασθενείς χωρίς προϋπάρχουσα ηπατική βλάβη. Παγκοσμίως, η κυρίαρχη αιτία είναι οι οξείες ιογενείς ηπατίτιδες Α, Β (±D), και Ε. Όμως, η συχνότητα της φαρμακευτικά επαγόμενης ΟΗΑ, ιδίως από υπερδοσολογία παρακεταμόλης, αυξάνεται προοδευτικά αποτελώντας ήδη το συχνότερο αίτιο σε αρκετές χώρες υψηλού εισοδήματος. Η πρόγνωση είναι συχνά αβέβαιη καθώς εξαρτάται από πληθώρα παραμέτρων με σημαντικότερες την αιτιολογία, την ηλικία του ασθενούς, τον χρόνο από την εμφάνιση ίκτερου έως την εγκατάσταση ηπατικής εγκεφαλοπάθειας και την έγκαιρη έναρξη θεραπείας. Για τον βέλτιστο καθορισμό της και την επιλογή ασθενών οι οποίοι χρήζουν επείγουσας μεταμόσχευσης ήπατος έχει αναπτυχθεί σειρά κριτηρίων βασισμένων στις παραμέτρους που προαναφέρθηκαν. Ασθενείς με δυσμενείς προγνωστικούς παράγοντες πρέπει να μεταφέρονται ταχέως σε εξειδικευμένα κέντρα. Ειδική θεραπεία είναι διαθέσιμη σε ελάχιστες περιπτώσεις, με χαρακτηριστικές τη Ν-ακετυλοκυστεΐνη στην τοξικότητα από παρακεταμόλη και τα νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα στην ηπατίτιδα B. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αντιμετώπιση της ΟΗΑ είναι υποστηρικτική και βασίζεται στην αναγνώριση και στην αντιμετώπιση των επιπλοκών της, όπως η ένδεια όγκου, η οξεία νεφρική βλάβη, η ανάπτυξη ενδοκράνιας υπέρτασης, οι λοιμώξεις αλλά και ο υπερκαταβολισμός. Η μεταμόσχευση ήπατος επί ενδείξεων αυξάνει την επιβίωση έτους στο 80%.

Λέξεις ευρετηρίου: Μεταμόσχευση ήπατος, Οξεία ηπατική ανεπάρκεια, Οξεία ιογενής ηπατίτιδα, Φαρμακευτική ηπατοτοξικότητα.


© Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής