Τελ. ενημέρωση:
30-Oct-2001

Αρχ Ελλ Ιατρ, 2000, 17(Συμπληρωματικό τεύχος Α):124-128

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Διαταραχές της αιμοστατικής ισορροπίας σε υπερτασικούς ασθενείς
και προϋπερτασικά άτομα

Κ. ΤΣΟΥΚΑΛΑ,¹ Θ. ΜΑΚΡΗΣ,² Α. ΧΑΤΖΗΖΑΧΑΡΙΑΣ,² Α. ΓΙΑΛΕΡΑΚΗ,¹ Π. ΚΡΕΣΠΗ,²
Γ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ,² Β. ΒΟΤΤΕΑΣ,² Μ. ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ,² Τ. ΜΑΝΔΑΛΑΚΗ^1
12o Περιφερειακό Κέντρο Αιμοδοσίας, Αιμορροφιλικών
²Καρδιολογική Κλινική ΠΓΝΑ "Λαϊκό"

ΣΚΟΠΟΣ Σήμερα είναι αποδεκτό ότι η αρτηριακή υπέρταση (AY) αποτελεί κλινικό σύνδρομο το οποίο εκτός από την αύξηση των επιπέδων της αρτηριακής πίεσης συνοδεύεται από ανατομικές, λειτουργικές, μεταβολικές και αιμοστατικές διαταραχές. Σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διαταραχές της αιμοστατικής ισορροπίας ως αποτέλεσμα δυσλειτουργίας του ενδοθηλίου, που χαρακτηρίζουν την AY και μπορεί να οδηγήσουν σε θρομβωτικές επιπλοκές. Yποστηρίζεται ότι η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία μπορεί να προηγηθεί της εγκατάστασης της AY και παίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεια της υπερτασικής διαδικασίας. Σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμήσουμε τις διαταραχές της αιμοστατικής ισορροπίας σε υπερτασικούς ασθενείς και προϋπερτασικά άτομα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Oι διαταραχές της αιμοστατικής ισορροπίας μελετήθηκαν σε 83 ασθενείς με ήπια και μέτρια AY πριν από τη χορήγηση φαρμακευτικής θεραπείας και σε 42 υγιείς εθελοντές ταυτόσημους ως προς την ηλικία, το φύλο, το δείκτη μάζας σώματος και τους λοιπούς παράγοντες κινδύνου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Διαπιστώθηκε ότι στους υπερτασικούς τα επίπεδα του ινωδογόνου, PAI-1, tPA-Ag ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένα και τα επίπεδα της α2-αντιπλασμίνης σημαντικά ελαττωμένα, σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες (327,75±51,36, έναντι 272,84±46,8 mg/dL, P<0,0001, 11,8±10,9 έναντι 7,91±5,5 IU/mL, P<0,05, 8,81±3,32 έναντι 5,76±2,54 ng/mL, P<0,001, και 98,71±15,4 έναντι 107,84±17,52, P<0,05, αντίστοιχα). Eπίσης διαπιστώθηκαν σημαντικά μειωμένα επίπεδα θρομβομοδουλίνης (TM) (32,5±9,7 έναντι 45,6±15,2 ng/mL, P<0,001) και αυξημένα επίπεδα αναστολέα του ιστικού παράγοντα (TFPI) (103,3±28,3 έναντι 91,8±24,4 ng/mL, P<0,05) στους υπερτασικούς ασθενείς σε σχέση με τους μάρτυρες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Eπίσης, μελετήθηκαν 450 νορμοτασικά άτομα για χρονικό διάστημα 2–8 ετών. Στη διάρκεια της 5ετίας, 65 ανέπτυξαν AY, ενώ 385 παρέμειναν νορμοτασικοί. Στα άτομα που στην πορεία ανέπτυξαν AY τα επίπεδα του ινωδογόνου, PAI-1 και tPA-Ag τη στιγμή εισόδου στη μελέτη ήταν σημαντικά αυξημένα, σε σχέση με αυτά εκείνων που παρέμειναν νορμοτασικά (270±44 έναντι 290±50 mg/dL, P<0,01, 7,6±4,8 έναντι 9,9±6,8 IU/mL, P<0,01 και 6,7±2,8 έναντι 7,8±3,1 ng/mL, P<0,01, αντίστοιχα). Tα ευρήματά μας είναι ενδεικτικά διαταραχών της αιμοστατικής ισορροπίας και ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας. Tα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία προηγείται και πιθανώς συμμετέχει στην παθογένεια της AY.

Λέξεις ευρετηρίου: Αρτηριακή υπέρταση, α₂-Αντιπλασμίνη, Θρομβομοδουλίνη, Ινωδογόνο, PAI-1, tPAAg, TFPI.